- ۳۱۹۵۸
- ۱۰۰۰
- ۱۰۰۰
- ۱۰۰۰
دو زن
«چزیرا»، زنی بیوه، با دختر ۱۳ساله‌ی خود، رزتا، زندگی می‌کند. با شدّت‌‌گرفتن بمباران شهر رم از سوی متفقین، چزیرا تصمیم می‌گیرد که خواربارفروشی کوچک خود را رها کند و همراه دخترش به یک منطقه‌ی امن بروند.
از ایرانصدا بشنوید
چزیرا به‌علّت ترس و وحشتی که دخترش روزتا از بمباران شهر رم دارد، با قطار عازم شهر «فوندی» می‌شوند تا از آنجا به یک منطقه‌ی امن بروند. در فوندی، بعد از پشت سر گذاشتن چندین ماجرا، شخصی به نام «توماسینو» که کاسب است و در بازار سیاه دست دارد، آنها را به روستایی در یک منطقه‌ی کوهستانی می‌برد که برادر خودش «فیلیپو» هم به همراه خانواده‌اش آن‌جاست.
فیلیپو باغ‌ها و زمین‌هایی در اطراف فوندی دارد که او همه را به «وینچزو» سپرده است. او پسری جوان و خوش‌فکر به نام «میکله» دارد. میکله به‌تدریج خ... ودش را به چزیرا و روزتا نزدیک می‌کند. بین آنها رابطه‌ی گرم و صمیمانه‌ای برقرار میشود. این رابطه‌ی گرم و صمیمی تا آنجا پیش می‌رود که میکله نان خانه‌ی خودش را می‌دزدد و به چزیرا و روزتا که مدت‌هاست آذوقه‌شان تمام شده، می‌رساند تا از گرسنگی نمیرند.
در همین حال خبرهایی از پیش‌‌رویِ نیروهای انگلیسی و آمریکایی به گوش می‌رسد و معلوم میشود که آنها توانسته‌اند شهر فوندی را از دست آلمانی‌ها خارج کنند. در پی انتشار این خبر، بلافاصله پنج آلمانی که بر اثر بمباران‌های شدید مجبور به فرار شده‌اند، در روستا دیده می‌شوند. آنها قصد دارند که خودشان را از طریق راه‌های کوهستانی به نیروهای خودی برسانند. ولی چون به منطقه آشنا نیستند، به زور اسلحه میکله را وادار می‌کنند که به عنوان راهنما همراهشان برود.
ازطرفی با آزادشدن فوندی، چزیرا و روزتا هم روستا را به قصد فوندی ترک می‌کنند و از آنجا به رم می‌روند. اما در فوندی که حالا خیابان‌هایش پر از تانک‌ها و سربازان آمریکایی و انگلیسی است، متوجه می‌شوند که رم هنوز در اشغال آلمانی‌ها است و نمی‌شود به آنجا بازگشت.
در همین حال روزتا که قلبی پاک و ایمانی قوی دارد، به مادرش پیشنهاد می‌کند که به کلیسا بروند و برای میکله که آلمانی‌ها او را به‌زور با خودشان برده‌اند و هیچ خبری از سرنوشتش ندارند، دعا کنند. اما در کلیسا دو سرباز که در ارتش آمریکا خدمت می‌کنند، بی‌آنکه کم‌ترین حرمتی برای کلیسا قائل باشند، به روزتا تعرض می‌کنند. براثر این حادثه روزتا دچار ضربه‌ی روحی وحشتناکی میشود که درنتیجه‌ی آن ایمان خودش را به پاکی و پاک‌دامنی از دست می‌دهد و به‌تدریج، به موجودی بی‌عاطفه و بی‌احساس تبدیل میشود که هیچ حادثه‌ای حتی شنیدن خبر مرگ میکله که قبلاً دوستش داشت، او را متأثر نمی‌کند.
چزیرا که از این وضع به‌شدّت رنج می‌برد، تلاش می‌کند که از هر فرصتی برای تأثیرگذاری بر او استفاده کند. اما روزتا که مثل یک موجود مسخ‌شده هیچ اراده‌ای از خودش ندارد، سخت‌تر از آن است که حرف‌ها و رنج‌های مادر بخواهد او را دوباره به وضعیت روحی گذشته برگرداند.
در همین حال خبر می رسد که رم آزاد شده و چزیرا که از زندگی در خانه‌ی دزدان و تبه‌کاران خسته شده است، تصمیم می‌گیرد به وطنش بازگردد.
* درباره‌ی کتاب
رمان «دو زن» اثر «آلبرتو موراویا» داستان زنی است که تلاش می‌کند تا از دختر نوجوانش در برابر مخاطرات مستقیم و غیرمستقیم جنگ جهانی دوم محافظت کند. موراویا این رمان را در سال ۱۹۵۷ نوشت. جان کلام او در این داستان این است که بزرگترین آسیب جنگ نه خسارات جانی و مالی آن، بلکه بلایی است که بر سر ارزش‌های انسانی می‌آورد. او به‌‌روشنی نشان می‌دهد که جنگ روزبه‌روز ممنوعیت‌ها را می‌کاهد و تحلیل می‌برد؛ تا آنجا که سرانجام زشت‌ترین و شنیع‌ترین اعمال، به کارهای توجیه‌پذیر و مجاز بدل میشود. اما موراویا ناامید نیست و همه‌ی درها را نمی‌بندد. درنهایت، ایمان او به انسان خوش‌بینانه است.
«ویتوریو دسیکا»، کارگردان سرشناس ایتالیایی، در سال ۱۹۶۰ براساس این رمان فیلمی با بازی «سوفیا لورن» در نقش «چزیرا» و «ژان پل بلموندو» در نقش «میکله» ساخت. سوفیا لورن برای بازی در این نقش، ۲۲ جایزه‌ی بین‌المللی، از جمله نخستین جایزه‌ی اسکار برای یک بازیگر غیرانگلیسی و بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره‌ی کن سال ۱۹۶۱ را از آن خود کرد.
* درباره‌ی نویسنده
«آلبرتو موراویا» (نام اصلی آلبرتو پینکِرْلِه) زاده‌‌ی ۲۸نوامبر۱۹۰۷-درگذشته‌‌ی ۲۶سپتامبر۱۹۹۰، یکی از رمان‌نویسان برجسته‌ی ایتالیا در قرن بیستم بود. موضوعات آثار او جنسیت، بیگانگی و وجودگرایی است. معروف‌ترین اثر او رمان ضدفاشیستی «دنباله‌رو» است.
آلبرتو موراویا در خیابان اسگامباتی شهر رم به دنیا آمد. پدرش «کارلو پینکرله موراویا» معمار و نقاش بود. مادرش «جیناد مارسانیک» اهل آنکونا بود. او در کنار خانواده‌اش زندگی نسبتاً راحتی داشت.
آلبرتو در کودکی به بیماری سل استخوانی مبتلا شد. درمان‌های بیهوده و جان‌گرفتن دوباره‌ی بیماری، تا ۱۶سالگی طول کشید. این بیماری مهم‌ترین واقعه‌ی زندگی او بود. به همین‌‌سبب، پنج سال از عمرش را در رخت‌خواب گذراند. در این مدّت روند تحصیلاتش نامرتب بود؛ چراکه تقریباً همیشه خانه‌نشین بود. ولی در بستر استراحت و بیماری بیشتر کتاب می‌خواند و بسیار مطالعه می‌کرد.
در این مدّت ابیاتی را به فرانسه و ایتالیایی می‌نوشت. آلمانی را با سماجت آموخت و انگلیسی را نیز پیش از آن فراگرفته بود.
در سال ۱۹۲۵ کاملاً بهبود یافت. در پاییز همان سال به‌کلّی سرودن شعر را کنار گذاشت و نوشتن داستان را آغاز کرد.
در ۱۹۲۷ اولین داستان خود، ندیمه‌‌ی خسته، را در مجله‌ی «نووه چنتو» به زبان ایتالیایی و فرانسه چاپ کرد.
در جولای ۱۹۲۹ موراویا از پدرش پنج هزار لیره قرض کرد و رمان «بی‌تفاوت‌ها» را منتشر کرد. این رمان با موفقیت بسیاری رو‌به‌رو شد. در این سال‌ها علاوه بر رمان، داستان کوتاه نیز می‌نوشت.
او بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ در پاریس و لندن اقامت داشت. در این دوره روابطش با فاشیسم تیره و تار شد و به ایالات متحده سفر کرد تا از سرزمینی که برایش زندگی سختی به ارمغان آورده بود، دور شود.
در سال ۱۹۳۶ با کشتی به چین عزیمت کرد و در آنجا دو ماه ماندگار شد. در سال ۱۹۳۸ به یونان رفت و شش ماه اقامت گزید و بعد دوباره به ایتالیا بازگشت و با آنا کاپری (که با او از سال ۱۹۳۶ در رم آشنا شده بود) ازدواج کرد.
از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به نوشتن داستان کوتاه و رمان و مقاله و نمایش‌نامه ادامه داد.
در سال ۱۹۴۶ ترجمه‌ی آثارش به زبان‌های خارجی آغاز شد و خیلی زود داستان‌هایش به همه‌ی زبان‌های دنیا ترجمه شد. پس از آن، بخت و اقبالش در سینما آغاز شد و از رمان‌ها و داستان‌هایش فیلم ساختند.
دهه‌ی پنجاه میلادی برای او جایزه‌های ادبی متعددی را به ارمغان آورد و در دهه‌ی شصت بیشتر بر نمایش‌نامه‌نویسی و تئاتر تمرکز کرد. سمت‌وسوی آثارش در دهه‌ی هفتاد به سینما گرایش یافت و سفری طولانی به آفریقا داشت که حاصل آن سه کتاب بود.
دهه‌ی هشتاد میلادی پایش به سیاست ایتالیا و اروپا باز شد و هم‌چنان می‌نوشت تا اینکه عاقبت در روز ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۹۰ در منزلش بدرود حیات گفت.
جالب است بدانید او عاشق کتاب «بوف کور» اثر «صادق هدایت» بود و بسیار علاقه داشت که زبان فارسی را بیاموزد تا بتواند این اثر را به زبان اصلی‌اش بخواند.
تعدادی از آثار او عبارت‌اند از: بی‌تفاوت‌ها (۱۹۲۹)، دنباله‌رو (۱۹۴۷)، سرکشی (۱۹۴۷)، زن رمی (۱۹۴۷)، ماه عسل آفتابی (۱۹۵۲)، داستان‌های رومی (۱۹۵۴)، تحقیر (۱۹۵۴)، دل‌تنگی (۱۹۶۰)، عشق و زناشویی لیدا، اروتیسم در ادبیات، یک چیز فقط یک چیز است، دست‌فروش وَ داستان‌های ماقبل تاریخ.
هشدار :شنیدن این کتاب به افرادزیر۱۸ سال توصیه نمی گردد
*کتاب:
(۱۹۵۷) Two Women
*فیلم:
(۱۹۶۰) Two Women
نمایش بیشتر
فیلیپو باغ‌ها و زمین‌هایی در اطراف فوندی دارد که او همه را به «وینچزو» سپرده است. او پسری جوان و خوش‌فکر به نام «میکله» دارد. میکله به‌تدریج خ... ودش را به چزیرا و روزتا نزدیک می‌کند. بین آنها رابطه‌ی گرم و صمیمانه‌ای برقرار میشود. این رابطه‌ی گرم و صمیمی تا آنجا پیش می‌رود که میکله نان خانه‌ی خودش را می‌دزدد و به چزیرا و روزتا که مدت‌هاست آذوقه‌شان تمام شده، می‌رساند تا از گرسنگی نمیرند.
در همین حال خبرهایی از پیش‌‌رویِ نیروهای انگلیسی و آمریکایی به گوش می‌رسد و معلوم میشود که آنها توانسته‌اند شهر فوندی را از دست آلمانی‌ها خارج کنند. در پی انتشار این خبر، بلافاصله پنج آلمانی که بر اثر بمباران‌های شدید مجبور به فرار شده‌اند، در روستا دیده می‌شوند. آنها قصد دارند که خودشان را از طریق راه‌های کوهستانی به نیروهای خودی برسانند. ولی چون به منطقه آشنا نیستند، به زور اسلحه میکله را وادار می‌کنند که به عنوان راهنما همراهشان برود.
ازطرفی با آزادشدن فوندی، چزیرا و روزتا هم روستا را به قصد فوندی ترک می‌کنند و از آنجا به رم می‌روند. اما در فوندی که حالا خیابان‌هایش پر از تانک‌ها و سربازان آمریکایی و انگلیسی است، متوجه می‌شوند که رم هنوز در اشغال آلمانی‌ها است و نمی‌شود به آنجا بازگشت.
در همین حال روزتا که قلبی پاک و ایمانی قوی دارد، به مادرش پیشنهاد می‌کند که به کلیسا بروند و برای میکله که آلمانی‌ها او را به‌زور با خودشان برده‌اند و هیچ خبری از سرنوشتش ندارند، دعا کنند. اما در کلیسا دو سرباز که در ارتش آمریکا خدمت می‌کنند، بی‌آنکه کم‌ترین حرمتی برای کلیسا قائل باشند، به روزتا تعرض می‌کنند. براثر این حادثه روزتا دچار ضربه‌ی روحی وحشتناکی میشود که درنتیجه‌ی آن ایمان خودش را به پاکی و پاک‌دامنی از دست می‌دهد و به‌تدریج، به موجودی بی‌عاطفه و بی‌احساس تبدیل میشود که هیچ حادثه‌ای حتی شنیدن خبر مرگ میکله که قبلاً دوستش داشت، او را متأثر نمی‌کند.
چزیرا که از این وضع به‌شدّت رنج می‌برد، تلاش می‌کند که از هر فرصتی برای تأثیرگذاری بر او استفاده کند. اما روزتا که مثل یک موجود مسخ‌شده هیچ اراده‌ای از خودش ندارد، سخت‌تر از آن است که حرف‌ها و رنج‌های مادر بخواهد او را دوباره به وضعیت روحی گذشته برگرداند.
در همین حال خبر می رسد که رم آزاد شده و چزیرا که از زندگی در خانه‌ی دزدان و تبه‌کاران خسته شده است، تصمیم می‌گیرد به وطنش بازگردد.
* درباره‌ی کتاب
رمان «دو زن» اثر «آلبرتو موراویا» داستان زنی است که تلاش می‌کند تا از دختر نوجوانش در برابر مخاطرات مستقیم و غیرمستقیم جنگ جهانی دوم محافظت کند. موراویا این رمان را در سال ۱۹۵۷ نوشت. جان کلام او در این داستان این است که بزرگترین آسیب جنگ نه خسارات جانی و مالی آن، بلکه بلایی است که بر سر ارزش‌های انسانی می‌آورد. او به‌‌روشنی نشان می‌دهد که جنگ روزبه‌روز ممنوعیت‌ها را می‌کاهد و تحلیل می‌برد؛ تا آنجا که سرانجام زشت‌ترین و شنیع‌ترین اعمال، به کارهای توجیه‌پذیر و مجاز بدل میشود. اما موراویا ناامید نیست و همه‌ی درها را نمی‌بندد. درنهایت، ایمان او به انسان خوش‌بینانه است.
«ویتوریو دسیکا»، کارگردان سرشناس ایتالیایی، در سال ۱۹۶۰ براساس این رمان فیلمی با بازی «سوفیا لورن» در نقش «چزیرا» و «ژان پل بلموندو» در نقش «میکله» ساخت. سوفیا لورن برای بازی در این نقش، ۲۲ جایزه‌ی بین‌المللی، از جمله نخستین جایزه‌ی اسکار برای یک بازیگر غیرانگلیسی و بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره‌ی کن سال ۱۹۶۱ را از آن خود کرد.
* درباره‌ی نویسنده
«آلبرتو موراویا» (نام اصلی آلبرتو پینکِرْلِه) زاده‌‌ی ۲۸نوامبر۱۹۰۷-درگذشته‌‌ی ۲۶سپتامبر۱۹۹۰، یکی از رمان‌نویسان برجسته‌ی ایتالیا در قرن بیستم بود. موضوعات آثار او جنسیت، بیگانگی و وجودگرایی است. معروف‌ترین اثر او رمان ضدفاشیستی «دنباله‌رو» است.
آلبرتو موراویا در خیابان اسگامباتی شهر رم به دنیا آمد. پدرش «کارلو پینکرله موراویا» معمار و نقاش بود. مادرش «جیناد مارسانیک» اهل آنکونا بود. او در کنار خانواده‌اش زندگی نسبتاً راحتی داشت.
آلبرتو در کودکی به بیماری سل استخوانی مبتلا شد. درمان‌های بیهوده و جان‌گرفتن دوباره‌ی بیماری، تا ۱۶سالگی طول کشید. این بیماری مهم‌ترین واقعه‌ی زندگی او بود. به همین‌‌سبب، پنج سال از عمرش را در رخت‌خواب گذراند. در این مدّت روند تحصیلاتش نامرتب بود؛ چراکه تقریباً همیشه خانه‌نشین بود. ولی در بستر استراحت و بیماری بیشتر کتاب می‌خواند و بسیار مطالعه می‌کرد.
در این مدّت ابیاتی را به فرانسه و ایتالیایی می‌نوشت. آلمانی را با سماجت آموخت و انگلیسی را نیز پیش از آن فراگرفته بود.
در سال ۱۹۲۵ کاملاً بهبود یافت. در پاییز همان سال به‌کلّی سرودن شعر را کنار گذاشت و نوشتن داستان را آغاز کرد.
در ۱۹۲۷ اولین داستان خود، ندیمه‌‌ی خسته، را در مجله‌ی «نووه چنتو» به زبان ایتالیایی و فرانسه چاپ کرد.
در جولای ۱۹۲۹ موراویا از پدرش پنج هزار لیره قرض کرد و رمان «بی‌تفاوت‌ها» را منتشر کرد. این رمان با موفقیت بسیاری رو‌به‌رو شد. در این سال‌ها علاوه بر رمان، داستان کوتاه نیز می‌نوشت.
او بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ در پاریس و لندن اقامت داشت. در این دوره روابطش با فاشیسم تیره و تار شد و به ایالات متحده سفر کرد تا از سرزمینی که برایش زندگی سختی به ارمغان آورده بود، دور شود.
در سال ۱۹۳۶ با کشتی به چین عزیمت کرد و در آنجا دو ماه ماندگار شد. در سال ۱۹۳۸ به یونان رفت و شش ماه اقامت گزید و بعد دوباره به ایتالیا بازگشت و با آنا کاپری (که با او از سال ۱۹۳۶ در رم آشنا شده بود) ازدواج کرد.
از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به نوشتن داستان کوتاه و رمان و مقاله و نمایش‌نامه ادامه داد.
در سال ۱۹۴۶ ترجمه‌ی آثارش به زبان‌های خارجی آغاز شد و خیلی زود داستان‌هایش به همه‌ی زبان‌های دنیا ترجمه شد. پس از آن، بخت و اقبالش در سینما آغاز شد و از رمان‌ها و داستان‌هایش فیلم ساختند.
دهه‌ی پنجاه میلادی برای او جایزه‌های ادبی متعددی را به ارمغان آورد و در دهه‌ی شصت بیشتر بر نمایش‌نامه‌نویسی و تئاتر تمرکز کرد. سمت‌وسوی آثارش در دهه‌ی هفتاد به سینما گرایش یافت و سفری طولانی به آفریقا داشت که حاصل آن سه کتاب بود.
دهه‌ی هشتاد میلادی پایش به سیاست ایتالیا و اروپا باز شد و هم‌چنان می‌نوشت تا اینکه عاقبت در روز ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۹۰ در منزلش بدرود حیات گفت.
جالب است بدانید او عاشق کتاب «بوف کور» اثر «صادق هدایت» بود و بسیار علاقه داشت که زبان فارسی را بیاموزد تا بتواند این اثر را به زبان اصلی‌اش بخواند.
تعدادی از آثار او عبارت‌اند از: بی‌تفاوت‌ها (۱۹۲۹)، دنباله‌رو (۱۹۴۷)، سرکشی (۱۹۴۷)، زن رمی (۱۹۴۷)، ماه عسل آفتابی (۱۹۵۲)، داستان‌های رومی (۱۹۵۴)، تحقیر (۱۹۵۴)، دل‌تنگی (۱۹۶۰)، عشق و زناشویی لیدا، اروتیسم در ادبیات، یک چیز فقط یک چیز است، دست‌فروش وَ داستان‌های ماقبل تاریخ.
هشدار :شنیدن این کتاب به افرادزیر۱۸ سال توصیه نمی گردد
*کتاب:
(۱۹۵۷) Two Women
*فیلم:
(۱۹۶۰) Two Women
نمایش بیشتر
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان